رواية ملاكي كاملة الفصول بقلم رنا شريف كامله
فهد: أنا آسف، بس مش عارف ليه عمل كده، خلاص، أنسى كل حاجه وملناش دعوه بحد. هنبدأ حياتنا من غير مشاكل خالص
ملاك: نفسى ده يحصل ونخلص من المشاكل دى
فهد: أوعدك والله خلاص مفيش مشاكل تانى
ملاك فضلت شويه تعيط لحد ما نامت وفهد طلعها اوضتها ونيمها وخرج
فى باريس
كاميليا: يعنى كده خلاص مش هيخرج منها صح ؟!!
أسر: أيوة وكمان اعترف على قاسم وأحمد قال إنه اتقبض عليه هو وأمجد وسيرا
كاميليا: الحمدلله
فى مصر
سلمى خرجت من المستشفى وروحت وكلهم كانوا فى الفيلا عند مالك وملاك وفهد راحوا هما كمان
ملاك: منه،انتى كلمتى حبيبه ؟
منه: ايوة قربت تيجى من اسكندريه قدامها عشر دقايق وتوصل أنا وصفتلها العنوان
سعاد: مين حبيبه دى ؟
سلمى: صاحبه ملاك ومنه يا ماما
حازم: مالك يا مها ؟
مها بضيق: مفيش يا بابا
حازم: وانت مالك يا مالك ؟.
مالك: مفيش حاجه
سكت شويه وبعدين
مالك: لأ بصراحه في، بنتك مش عاجبها حاجه
فهد: ليه فى ايه ؟
مالك طلع موبايله وفتحه وحطه قدام فهد وسيف
مها بعصبيه: ده فستان فرحى يعنى انت اللى اختاره
سيف بحده: مها،وطى صوتك وبعدين معاه حق الفستان ضيق اوى ومفتوح..
مها: ماشى وأنا قولتله خلاص مش هجيبه، بيتكلم ليه؟
مالك: انتى من وقتها وانتى مش بتتكلمى وقالبه وشك
مها: أنا حره
فهد: بس انتوا الاتنين، مها جوزك معاه حق، الفستان أوفر أوى بصراحه، متزعليش من حاجة تافهه زى كده
مها بهدوء: حاضر أنا مش زعلانه، خلاص
احمد موبايله رن
أحمد: أنا خارج أرد ع الفون ده انتوا تسدوا النفس أنا كنت بفكر اتجوز
ملاك برفعه حاجب: تقصد ايه ؟
فهد بخوف مصطنع: لأ اقصد محدش عاقل مش بيتجوز كلهم بيتجوزوا يا حبيبتي
ملاك: أيوة بحسب
آدم: شخصيتك قويه أوى يا فهد
بره عند أحمد خلص مكالمته وكان داخل ولمح واحده واقفه
أحمد: خير يا انسه عايزه مين ؟
حبيبه بهدوء: أنا ملاك صاحبتى وصفتلى المكان وقالت انه هنا
أحمد: انتى حبيبه ؟
حبيبه: أيوة
أحمد: أهلًا وسهلًا اتفضلى، هما جوه
حبيبه: تمام، ودخلوا الاتنين وبعد ما سلموا ع بعض قعدوا كلهم يتكلموا
مالك: ما يمكن تكون مخطوبه
أحمد: ودى حاجه تفوتنى، مفيش دبله فى ايديها
مالك: اه صح، ربنا معاك، خلى سيف وفهد يظبطولك الدنيا
احمد: وليه م انت ممكن تكلم مراتك م هي شكلها صاحبتها اهي
مالك: نشوف الحوار ده ماشى
ملاك: بتتكلموا على مين ؟
مالك: ولا حاجه ده بنتناقش فى الشغل
مها: شغل اه، وهو الشغل ده على وشنا، أصل انتوا مركزين معانا شويه
مالك بتهرب: قوم يا عم انت وهو نقعد فى الجنينه
فات اسبوع ويوم الفرح كانوا فى فندق كبير
فى اوضه البنات
ملاك: طب والله آدم عنده ذوق حلو اوى، الفستان حلو جدا عليكى
سلمى: بجد ؟
منه: فعلًا حلو أوى
مها: فستانك تحفه يا منه، تصدقى أنتى خساره فى الواد سيف اخويا ده
منه بضحك: أنا عارفه والله
حبيبه: عقبالى أنا عايزة البس فستان واطلع حلوة كده
الباب خبط
ملاك بضحك: روحى افتحى الباب وشدى الستاره علينا
حبيبه بصوت عال وهي رايحه ناحية الباب: اه ياختى مفيش غير حبيبه هنا بكره يجيلى عريس واوافق واطلع عينيكوا معايا يوم فرحى وفتحت لقيت أحمد فى وشها
احمد: على فكره انا ممكن اخليكى تلبسى فستان وتطلعى عينهم من دلوقتي
حبيبه بصدم#مه: ها
احمد: مش موافقه ولا ايه؟
حبيبه: لأ طبعًا موافقه
احمد: ماشاء الله واقعه
حبيبه: اتلم يا عسل
احمد بضحك: انتى هتقلبى ولا ايه، وصلى الصندوق ده ل ملاك ونتكلم بعد الفرح عشان نشوف تفاصيل الخطوبه
حبيبه: حاضر ودخلت
ملاك بشك: مالك، وشك احمر كده ليه
حبيبه: احمد عايز يتجوزنى
ملاك: بجد ،مبارك يا روحى والبنات اتكلموا شويه و
ملاك: ايه اللى انتى مسكاه ده
حبيبه بانتباه: اه فهد باعتلك ده
ملاك فتحت الصندوق وكانت الطرحه
خلصوا التجهيزات كلها ونزلوا القاعه والكل كان بيرقص وفرحان وملاك و فهد بيرقصوا سلو
فهد: عجبتك !
ملاك: جدًا، احلى من اللى كنت جايباها
فهد: ربنا يقدرنى واسعدك يا عمرى
ملاك بخجل: ربنا ميحرمنيش منك يا فهد
فهد: بحبك يا ملاكى
ملاك: وانا بحبك
تمت بحمد الله
